Το καλοκαίρι του 2002 η τότε διοίκηση Σοφοκλή Σοφοκλέους θα δώσει τα ηνία της τεχνικής ηγεσίας στον Σέρβο-γνωστό στο εύρη φίλαθλο κοινό-Ντούσαν Μιτόσεβιτς.
Ο πρώην προπονητής της Ανόρθωσης ξεκίνησε να φτιάχνει το ρόστερ και για το κέντρο άμυνας επέλεξε ένα συμπατριώτη του ονόματι Άρσεν Μαριάν. Έχοντας τέσσερεις καλές σεζόν με την φανέλα της Σβεσντάρα, ομάδα από την Σερβία επιλέχθηκε από τον Ντούσαν για μια θέση στην οπισθοφυλακή. Φαλακρός με ύψος 1.90μ.μ έμοιαζε περισσότερο με μαχητή του Αρκάν (οπλαρχηγός της Σέρβικης μαφίας κτλ κτλ) παρά με ποδοσφαιριστή!
Από το πρώτο κιόλας του παιχνίδι κόντρα στην Ομόνοια στο Τσίρειο στάδιο θα δείξει μέρος των σκληροτράχηλων ικανοτήτων του κάνοντας τον Ράουφμαν να δεινοπαθήσει από τις κλοτσιές του!
Ήταν παλληκάρι ο Σέρβος, το έλεγε η ψυχή του και γι’ αυτό εκτιμήθηκε από τον «κυανόλευκο» κόσμο, ο οποίος τον αγάπησε περισσότερο μετά και την δήλωση του Ευγένιου Γκέραρντ στην νίκη της ομάδα μας επί του ΑΠΟΕΛ με 2-1 για το θεσμό του Κυπέλλου στις 22 Δεκεμβρίου του 2002. Εκείνο το βροχερό βράδυ παραμονές Χριστουγέννων ο Μαριάν κατέθεσε τεράστιο πάθος και δύναμη παίζοντας πολλές φορές πολύ σκληρά του αντίπαλους επιθετικούς. Το γεγονός αυτό είχε εξοργίσει τον Ολλανδό τεχνικό ο οποίος στην διάσκεψη τύπου μετά το πέρας του αγώνα χαρακτήρισε τον Μαριάν «Γουρούνι» και ότι τέτοιου είδους αμυντικοί δεν είχαν θέση στο ποδόσφαιρο!
Απ’ εκείνο το βράδυ και μετέπειτα του κολλήθηκε το παρατσούκλι «Γουρούνι» το οποίο τον συνόδευε μέχρι και το τέλος της καριέρας του!!!
Παρότι είχε μια γεμάτη σεζόν με την «κυανόλευκη» φανέλα η νέα διοίκηση δεν τον κράτησε στο ρόστερ με αποτέλεσμα να επαναπατριστεί με προορισμό την Ζελέζνικ Σερβίας. Εκεί είχε μόλις 2 συμμετοχές έτσι την επόμενη χρονιά μετακόμισε στην Ραντνίσκι Βελιγραδίου όπου ήταν βασικό στέλεχος της ομάδας. Το πρώτο μισό της σεζόν 2005-06 τον βρίσκουμε στο Μαυροβούνιο και στη Ζέτα (εκείνη τη περίοδο αγωνιζόταν στο πρωτάθλημα Σερβίας & Μαυροβουνίου). Έπαιξε σε 13 παιχνίδια και τα 13 ως βασικός αλλά τον Ιανουάριο του 2006 εγκαταλείπει τη Σερβία για την Ελλάδα και τον Πανσερραϊκό. Παραμένει εκεί μέχρι το καλοκαίρι του 2007 όπου και αποδέχεται πρόταση του Ηλυσιακού και κατεβαίνει στην Αθήνα. Είχε μια καλή χρονιά με την ομάδα των Ιλισίων με 25 συμμετοχές.
Το 2008 υπέγραψε συμβόλαιο με την ομάδα του Φωστήρα η οποία αγωνιζόταν στην Γ’ Εθνική ενώ την αμέσως επομένη σεζόν πάει μέχρι την Καρδίτσα για λογαριασμό της Αναγέννηση όπου είχε και πάλι μια γεμάτη σεζόν. Το Δεκέμβριο του 2011 αποφασίζει και πάλι να επαναπατριστεί για να κλείσει την καριέρα του στην ομάδα όπου τον ανέδειξε την Σερβική Παλιλούκα.
Έστω και αν πέρασε περισσότερο σχεδόν δύο δεκαετίες οι φίλοι της ομάδας μας θυμούνται κάποιες φορές με νοσταλγία τον ψήλο φαλακρό αφού ήταν από τους αμυντικούς που μάτωσαν ουκ ολίγες φορές την «κυανόλευκη» φανέλα!
