Πως ήρθε στο μυαλό δευτεριάτικα ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής είναι κάπως περίεργο! Ίσως όμως γιατί ο Πέδρο δέθηκε τόσο πολύ με την ομάδα μας, που σίγουρα θα είδε τον Θρύλο το περασμένο Σάββατο (23/10) να επιστέφει στις νίκες και χάρηκε και αυτός με την ψύχη του!
Ήταν αυτό που λέμε ένας από εμάς! Στα αρχεία μας υπάρχει ένα κείμενο που γράφτηκε για την αρχοντιά του μετά από εκείνο το σπουδαίο παιχνίδι κοντά στον ΑΠΟΕΛ όπου έκανε τα πάντα με την ομάδα μας να κερδίζει 4-2 έπειτα από μια συγκλονιστική εμφάνιση!
Το επαναφέρουμε γιατί ο Πέδρο ήταν, είναι και θα είναι ένας ποδοσφαιριστής που στιγμάτισε την «κυανόλευκη» ιστορία!
Σε ένα παράλληλο σύμπαν λοιπόν ο Πορτογάλος, που ακούει στο όνομα Ζοάο Πέδρο δεν είχε γεννηθεί στο Figueira de Castelo Rodrigo αλλά σε μια γειτονιά των δυτικών προαστίων της πόλης μας και το όνομα του ήταν Πέτρος!
Με μαλλί cult που σε παραπέμπει στην επική δεκαετία του 90′, επέλεξε για ομάδα του τον Θρύλο αφού ολόκληρη η οικογένεια του ήταν Απόλλων. Στο πρώτο πρωτάθλημα και σε ηλικία μόλις 5 χρονών απλά τον πήρε ο πατέρας του στη φιέστα τίτλου με αντίπαλο τη Νέα Σαλαμίνα και του αγόρασε την πρώτη του σημαία!
Ξεκίνησε να κυκλοφορεί-από πολύ πιτσιρικάς-με μοτοποδήλατο εκείνης της εποχής και στα 15 του χωρίς άδεια οδήγησης, πάρκαρε για πρώτη φορά το δικό του όχημα κάτω από δυτική και στον επικό ημιτελικό με την Ομόνοια παρακολουθώντας από τη Θύρα «1» τον Σωφρώνη να αποκρούει τα πέναλτι και να στέλλει τον Θρύλο στον τελικό του Κυπέλλου.
Στο τελικό του ΓΣΠ μια θέση στο λεωφορείο του Πιρλαντί ήταν καπαρωμένη από την αφεντιά του!
Στρατιώτης πλέον το 2006 και πάνω στις απολύσεις του, έφυγε σκαστός για να πανηγυρίσει τον τίτλο αφού πρώτα έβαψε το μισό του πρόσωπο μπλε και το άλλο μισό άσπρο! Στο τελικό του 2010 ήταν φοιτητής στην Αθήνα, όμως μαζί με άλλους «τρελαμένους» Φυγάδες, έπιασαν το αεροπλάνο, κατέβηκαν στη Λάρνακα, πήγαν ΓΣΖ, πανηγύρισαν τον τίτλο και αυθημερόν βρέθηκαν και πάλι πίσω κάνοντας το αεροπλάνο της επιστροφής να μοιάζει με πυρήνα της Θύρας «1»!
Τρία χρόνια αργότερα και επιστρέφοντας στη Λεμεσό από τις σπουδές του, βρέθηκε #αντιμέτωπος με τη μεγαλύτερη ως εκείνη την στιγμή πρόκληση των απανταχού Απολλωνιστών!
Τελικός με την συμπολίτιδα και ο Πέτρος ήθελε και αυτός να ξορκίσει την ποδοσφαιρική «κατάρα» κυρίως για τον πατέρα του που σε κάθε του κουβέντα περί Θρύλου ο τελικός του 1987 ήταν μια μαχαιριά στο στήθος!
Στη φάση του πέναλτι λίγο έλειψε να πάθει ανακοπή, ωστόσο τέλος καλό, όλα πανέμορφα!
Ο Βάλε, ο Καρτόσο και ο Σούρτου θα γίνουν σύνθημα στα χείλη του, ενώ στο σπίτι του εκεί στα δυτικά προάστια έγιναν επινίκια χωρίς προηγούμενο με σούβλες και άφθονη μπύρα!
Θα ακολουθούσουν και άλλα Κύπελλα όπως και ιστορικές ευρωπαϊκές προκρίσεις με τον Πέτρο να δηλώνει παρόν κυρίως σε Νίκαια και Μόσχα όμως μέσα του περιμένει υπομονετικά την ώρα και την στιγμή που η αγαπημένη του ομάδα θα σηκώσει στον ουρανό της Λεμεσού το πολυπόθητο πρωτάθλημα!
Ευχόμαστε σύντομα λεβέντη Πέδρο να μπορέσει η ομάδα να σηκώσει ξανά το πολυπόθητο τρόπαιο του πρωταθλητή και είμαστε σίγουρα ότι την βουτιά στο σιντριβάνι θα την κάνεις με όλη σου την ψυχή.
