Οι δύο τελικοί κυπέλλου με την Ομόνοια το 1982 θα μου μείνουν σίγουρα αξέχαστοι στην μνήμη. Μετά την επιτυχία μας στην Πάφο όπου με δικό μου γκολ κερδίσαμε στα ημιτελικά τον ΑΠΟΠ με 1-0 και εξασφαλίσαμε θέση στην Ευρώπη διεκδικήσαμε το τρόπαιο με όλες μας τις δυνάμεις.
Στο πρώτο μεταξύ μας παιχνίδι που πραγματικά συγκλόνισε αγωνιστήκαμε με πάθος αλλά η διαιτησία ουσιαστικά του κ.Αυξεντίου μας οδήγησε στην ισοπαλία 2-2 με αποτέλεσμα να υποχρεωθούμε σε επαναληπτικό που έγινε στη Λευκωσία.
Σε αυτό το δεύτερο τελικό θυμάμαι καλά πως μόλις και μετά βίας συγκροτήσαμε εντεκάδα αφού είχαμε πολλούς τραυματισμούς ενώ χάσαμε στην αρχή του αγώνα και τον Άντρο Χριστοδούλου.
Να φανταστείτε ότι υποχρεώθηκε να καθίσει στο πάγκο για να συμπληρώσουμε 16άδα ο αμυντικός Μιχάλης Κυριακίδης που είχε τότε ήδη εγκαταλείψει την ενεργό δράση!
Τελικά χάσαμε 4-1 για να σημειώσει εγώ το τιμητικό μας τέρμα αλλά κερδίσαμε σίγουρα την εντυπώσεις αφού μας αναγνώρισαν ως η ομάδα έκπληξη της χρονιάς.
Γιαννάκης Ιωάννου
