Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 90′ και μέχρι τα μισά της νέας χιλιετίας υπήρχε ένα γήπεδο, που για τις πλείστες ομάδες θεωρείτο τόπος ποδοσφαιρικού μαρτυρίου!
Κυρίως για την ομάδα μας που από τη δημιουργία του (1986) δεν είχε καταφέρει ποτέ στο θεσμό του Πρωταθλήματος να φύγει με τη νίκη! Απίστευτο και όμως αληθινό. Το γήπεδο αυτό δεν ήταν άλλο από το «Αντώνης Παπαδόπουλος».
Αν εξαιρέσει κανείς δύο περιπτώσεις στο θεσμό του Κυπέλλου κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 90′ όπου ο Θρύλος μπόρεσε να κερδίσει, στις υπόλοιπες του επισκέψεις στο συγκεκριμένο γήπεδο περνούσε δύσκολες μέχρι και εφιαλτικές στιγμές. Ακόμη και όταν η ομάδας μας κατέκτησε τα δύο της πρώτα πρωταθλήματα, στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» έχασε και μάλιστα με βαρύ σκορ. Όλα αυτά μέχρι εκείνο το βράδυ της 20ης Σεπτεμβρίου του 2003. Ένα βράδυ μαγικό, ανεπίληπτο με την ομάδα να «ξορκίζει» τα μάγια και να επικρατεί με το επιβλητικό 0-3 μέσα σε αποθέωση!
Το τέλειο παιχνίδι
Η ομάδα μας θα ξεκινήσει την ποδοσφαιρική περίοδο 2003-2004 με τον πιο εκπληκτικό τρόπο. Τρεις διαδοχικές νίκες με Ολυμπιακό, Αναγέννηση Δερύνειας και Εθνικό Άχνας και οι πρώτες σοβαρές εξετάσεις θα δινόντουσαν στο πλαίσιο της 4ης αγωνιστικής με αντίπαλο την Ανόρθωση και μάλιστα στο «Αντώνης Παπαδόπουλος». Μέρα Σάββατο, στις 20 Σεπτεμβρίου και το νότιο πέταλο του γηπέδου της Λάρνακας γέμισε ασφυκτικά. Άπαντες περιμέναμε να δούμε πως θα αντιδρούσε ο Ίλιε Ντουμιτρέσκου και το σύνολο του, απέναντι σε μια ομάδα η οποία εκείνα τα χρόνια στην έδρα της σπάνια…έχανε. Άλλωστε η ομάδα μας δεν είχε κερδίσει ποτέ στο θεσμό του Πρωταθλήματος στο συγκεκριμένο γήπεδο! Η αναμέτρηση ξεκίνησε και οι γηπεδούχοι προσπάθησαν να αναλάβουν τα ηνία και να αιφνιδιάσουν. Όμως μάταια αφού ο «τρελός» Ρουμάνος είχε στήσει τόσο καλά την ομάδα μέσα στον αγωνιστικό χώρο που «βραχυκύκλωσε» τον αντίπαλο. Με την πάροδο του χρόνου οι ποδοσφαιριστές μας άρχισαν να ξεθαρρεύουν και να γίνονται απειλητικοί. Με πρωταγωνιστή τον Λίτσα Κάταλιν κυριαρχήσαμε στον χώρο του κέντρου, παρότι ο βραχύσωμος Ρουμάνος επιτελικός μέσος, έπαιζε με βγαλμένο τον ωμό από το 20′ περίπου της αναμέτρησης. Εντούτοις στο 37′ ο Λίτσα πέρασε μια εκπληκτική πάσα στον Αλέξη Πίττα, ο οποίος μόνος απέναντι από τον Παναγιώτου δεν δυσκολεύτηκε να ανοίξει το σκορ μέσα σε αποθέωση. Η Ανόρθωση προσπάθησε να αντιδράσει και λίγο έλειψε στο τελευταίο λεπτό του α’ ημιχρόνου να ισοφαρίσει όμως η κεφαλιά του Αγαθοκλέους τράνταξε το οριζόντιο δοκάρι της εστίας του Αυγουστή.
Στην επανάληψη και με τον Λίτσα πλέον στο πάγκο, αφού οι πόνοι ήταν ανυπόφοροι, ο Ντουμιτρέσκου έδωσε εντολή στους ποδοσφαιριστές μας να αφήσουν χώρο στην αντίπαλη ομάδα και να κτυπήσουν στις αντεπιθέσεις. Οι εντολές του Ρουμάνου εφαρμόστηκαν άψογα μέσα στον αγωνιστικό χώρο και έτσι στο 65′ ο Σόσιν μετά από μια φοβερή επέλαση, «έγραψε» το 0-2. Οι γηπεδούχοι άρχισαν να τα χάνουν και έριξαν όλες τους τις δυνάμεις στην επίθεση. Ήρθε όμως η φάση της διακοπής του παιχνιδιού με πρωταγωνιστή τον Μουζαουί να τους «σπάσει» για τα καλά τον ρυθμό. Ο Αλγερινός κλήθηκε για να περάσει ως αλλαγή ωστόσο κάπου χάθηκε η φανέλα του! Το παιχνίδι διεκόπη για λίγα λεπτά με τον Ντουμιτρέσκου τελικά να μην προχωρεί σε αλλαγή. Απ’ εκείνο το σημείο και μετέπειτα η Ανόρθωση άρχισε να παραδίδει τα όπλα και η ομάδα μας γινόταν ακόμη πιο απειλητική. Ακριβώς με την εκπνοή ήρθε ο Μακρίδης με ένα τεχνικό σουτ να διευρύνει ακόμη περισσότερο το σκορ. Το τελικό 0-3 βρήκε τους απανταχού Απολλωνίστες «εκστασιασμένους» και τα μάγια σχεδόν μιας εικοσαετίας να «ξορκίζονται». Ήταν 20 Σεπτεμβρίου του 2003..!
Η σύνθεση της ομάδας μας: Aυγουστή, Θεοφίλου, (Σοφοκλέους 90′), Σοφοκλέους, Aντωνίου, A. Δημητρίου, Iακώβου, Σίμπικ, Mπογκτάν, Σόσιν, Λίτσα, (Mακρίδης 48′), Πίττας, (Aντωνίου 46′).
Η προϊστορία από την περίοδο 1985-1986 μέχρι και την περίοδο 2003-2004:
1985-1986 1-1
1986-1987 1-0
1987-1988 1-0
1988-1989 0-0
1989-1990 1-0
1990-1991 3-0
1991-1992 0-0
1992-1993 1-0
1993-1994 4-1
1994-1995 2-1, 3-1
1995-1996 1-0
1996-1997 0-0
1997-1998 4-2
1998-1999 4-2
1999-2000 3-1
2000-2001 2-1
2001-2002 4-1
2002-2003 4-2
2003-2004 0-3
*Η τελευταία νίκη της ομάδας μας εκτός έδρας κόντρα στην Ανόρθωση πριν την περίοδο 2003-2004 για το θεσμό του Πρωτομάθητος σημειώθηκε την περίοδο 1984-1985 με 1-2 στο Δασάκι της Άχνας.
* Την περίοδο 1994-1995 αγωνιστήκαμε δύο φορές εκτός έδρας με την Ανόρθωση, αφού το πρωτάθλημα διεξήχθη σε τρεις γύρους.
