«Ήταν διαφορετικά τα πράγματα τον καιρό μου! Εμείς ζούσαμε και αναπνέαμε για το ποδόσφαιρο. Εγώ όταν ήμουν στα καλά μου, στο ημίχρονο αντί να ξεκουραστώ έβγαινα για να βάψω τις γραμμές γιατί ξεβάφονταν από τα νερό αν έβρεχε.
Σε ποιόν ποδοσφαιριστή θα πεις να βάψει τις γραμμές στο ημίχρονο και θα το κάνει; Εγώ ήμουν ορφανός και βγήκα στη δουλειά από μωρό, δεν ήξερα τι ήταν οι καφετέριες. Είναι η αγάπη του ποδοσφαίρου που μας έκανε ποδοσφαιριστές, εγώ έκανα καριέρα γιατί μου έλειπε η αγάπη, αφού δεν είχα κανένα για να μου το δείξει. Η στήριξη των συμπαικτών μου ήταν η πληρωμή μου.
Αν είχα να επιλέξω, και σήμερα ακόμα, θα επέλεγα την τότε εποχή και ας ήμουν δυστυχισμένος παρά να είμαι εκατομμυριούχος και υπάλληλος».
Πανίκος Κρυστάλλης
