Πρόλαβα να το ζήσω, να πατήσω στο χώμα του γηπέδου, να σουτάρω μαζί με φίλους μου την μπάλα στο πλεκτό, να παρακολουθήσω τόσο από τις ξύλινες κερκίδες όσο και από τις τσιμεντένιες, αγώνες μικρών κατηγοριών αλλά και αρκετές αλλά γεγονότα που πραγματοποιήθηκαν σε ένα σημείο αναφοράς της Λεμεσού!
Και αυτός ο «ιερός» αθλητικός χώρος οποίος αποτελεί «μνημείο» για την πόλη μας μετατράπηκε σε ένα έκτρωμα που θυμίζει εγκατάλειψη, με κατεστραμμένες υποδομές, και κάθε είδους βρωμιές και τα σκουπίδια!
Η πρώτη έδρα της ομάδας μας, εκεί που ο τεράστιος Πανίκος Κρυστάλλης και οι υπόλοιποι συμπαίκτες παθιαζόντουσαν για τη νίκη, η πρώτη έδρα και των άλλων ομάδων της πόλης μας, το γήπεδο όλου του Λεμεσιανού κόσμου όπου μέσα γινόντουσαν μαθητικοί αγώνες, παρελάσεις, γιορτές κτλ μετατράπηκε σε κάτι που δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις…
Αλήθεια πόσες αναμνήσεις ξυπνά η πάνω φωτογραφία στους παλιότερους και πόσο παράπονο τους πιάνει αντικρίζοντας την κάτω φωτογραφία;
