«Θα ήθελα να αναφέρω ένα περιστατικό το οποίο θεωρώ ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καριέρα μου αλλά και που συνάμα δείχνει το μεγαλείο και την ποιότητα χαρακτήρα του μεγάλου Άντρου Χριστοδούλου.
Εγώ την περίοδο 1988/89 σε ηλικία 17 ετών προωθήθηκα στην πρώτη ομάδα και, όπως θα ανέμενε κανείς, στις προπονήσεις έδειχνα ιδιαίτερο ζήλο και αγωνιζόμουν με πολλή δύναμη και πάθος στοιχεία που πάντοτε με χαρακτήριζαν ως ποδοσφαιριστή.
Μια μέρα έφτασαν στ’ αυτιά μου ότι κάποιοι ποδοσφαιριστές του Απόλλωνα, από τα μεγάλα ονόματα, έκαναν παράπονο ότι αγωνιζόμουν υπέρμετρα σκληρά στις προπονήσεις και εξέφραζαν φόβους για τυχόν σοβαρούς τραυματισμούς. Έτσι εγώ προβληματισμένος αλλά και απογοητευμένος ζήτησα από μόνος μου να αποχωρήσω από την πρώτη ομάδα και να επιστρέψω στην εφηβική ομάδα!
Το άκουσε αυτό ο Άντρος Χριστοδούλου και μια μέρα με πλησίασε και τα λόγια του ακόμα ηχούν στα αυτιά μου σαν να ήταν χτες.
Μου είπε ότι το να αγωνιστεί κάποιος νεαρός στην πρώτη ομάδα του Απόλλωνα ήταν όνειρο ζωής και ότι μόνο ένας τρελός θα εγκατέλειπε την πρώτη ομάδα του Απόλλωνα.
Μου είπε με έντονο ύφος, το οποίο δεν μου άφηνε άλλη επιλογή, ότι θα παραμείνω στην πρώτη ομάδα, θα συνεχίζω να παίζω δυνατά αλλά καθαρά ακόμα και απέναντι στον ίδιο, και αν οποιοσδήποτε ποδοσφαιριστής του Απόλλωνα εξέφραζε οποιοδήποτε αρνητικό σχόλιο για μένα, να μην είχα καμία έγνοια, και θα «καθάριζε» ο ίδιος!
Άκουσα τη συμβουλή του, πήρα θάρρος συνέχισα στην πρώτη ομάδα του Απόλλωνα και μου βγήκε σε καλό!
Κανένας δεν μπορεί να ξέρει ποια εξέλιξη θα είχε η καριέρα μου αν δεν παρέμβαινε ο Άντρος Χριστοδούλου και γι’ αυτό τον ευχαριστώ ιδιαίτερα και θεωρώ ότι του οφείλω πολλά».
Χρυσόστομος Τζιούρας
