«Οι δύο προπονητές που επηρέασαν θετικά την καριέρα μου ήταν ο Έγκελ και Φέρνερ. Ο Έγκελ ήταν ο πρώτος προπονητής που πίστεψε στις δυνατότητες μου και με προώθησε στην πρώτη ομάδα ενώ ο Φέρνερ ήταν ο προπονητής που μου δίδαξε την στρατιωτική πειθαρχεία όχι μόνο εντός αλλά και εκτός γηπέδου και ο άνθρωπος που μου εμφύσησε την νοοτροπία του νικητή. Ειδικά σε θέματα ωραρίων ο Φέρνερ ήταν πολύ αυστηρός και δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του. Ξέραμε πως ένα λεπτό αργοπορίας στην προπόνηση ή στο φαγητό θα μεταφραζόταν σε βαριά καμπάνα!
Ένα τρανό παράδειγμα της σιδηράς πειθαρχίας που είχε ο Φέρνερ είναι και η ιστορία με το νεαρό τότε συμποδοσφαιριστή μου τον Κώστα Χριστοφόρου (Ρίζο) που ήταν ένα από τα ανερχόμενα ταλέντα της ομάδας και ένας από τους γρηγορότερους ποδοσφαιριστές με τη μπάλα στα πόδια την εποχή εκείνη. Την περίοδο 1990/91, μετά το τέλος ενώ φιλικού αγώνα προετοιμασίας ο Ρίζος δυσανασχετημένος, γιατί δεν πήρε χρόνο συμμετοχής στον αγώνα που προηγήθηκε, κατευθύνθηκε προς τα αποδυτήρια διαμαρτυρόμενος με έντονο τρόπο.
Για κακή του τύχη τον άκουσε ο Φέρνερ και αφού ενημερώθηκε για το λόγο που διαμαρτυρόταν του είπε χωρίς δεύτερη κουβέντα να πάρει αμέσως τα πράγματα του και να φύγει θέτοντας τον εκτός πλάνων»!
Χρυσόστομος Τζιούρας