Γεννήθηκε στο Άρσος Λεμεσού στις 27 Μαίου, 1957 και υπερασπίστηκε την «κυανόλευκη» εστία από το 1975 μέχρι το 1987, με ένα διάστημα απουσίας 5 ετών (1978-1983), όπου αγωνίστηκε στην ομάδα του Παγκύπριου Νέας Υόρκης, όταν βρισκόταν για σπουδές στην Αμερική.
Ο λόγος για το Δημήτρη Μιλτιάδους τον «φύλακα άγγελο» της εστίας της ομάδας μας, ο οποίος πρόσφερε πολύτιμες υπηρεσίες στο Θρύλο για 7 συνολικά χρόνια σε δύσκολες εποχές, ένα άνθρωπο που όταν «κρέμασε» τα ποδοσφαιρικά του γάντια υπήρξε προπονητής τερματοφυλάκων στην πρώτη ομάδα του Απόλλωνα και ένα άνθρωπο που υπηρέτησε τον Απόλλωνα για περισσότερα από 20 χρόνια ως προπονητής στις ακαδημίες της ομάδας μας!
Πορτιέρο με σπουδαία σωματικά προσόντα για την εποχή, με κύριο όπλο την αυτοσυγκέντρωση και τη σταθερότητα στις επεμβάσεις του, με εξαιρετικά ρεφλέξ, και έχοντας απόλυτο έλεγχο της περιοχής του και άριστη επικοινωνία με τους συμπαίκτες του, υπήρξε ένας πιστός στρατιώτης του Απόλλωνα, ένας αθλητής σεμνός με χαμηλό προφίλ που πάντοτε έδινε κάθε ικμάδα των δυνάμεων του για την μεγάλη ιδέα που λέγεται Απόλλωνας.
Σε ηλικία μόλις 17 ετών, την περίοδο 1974/75, ο Δημήτρης Μιλτιάδους, όντας στο έμψυχο υλικό της πρώτης ομάδας πίσω από τους τερματοφύλακες, Σταύρο Λάμπρου και Ανδρέα Ξυστούρη, δόθηκε με υποσχετική ενός έτους στον Εθνικό Αστέρα, μια ομάδα που ο Απόλλωνας συνήθιζε να στέλνει νεαρούς παίκτες με προοπτικές, και την επόμενη χρονιά επέστρεψε δριμύτερος με πολύτιμες εμπειρίες έτοιμος για να βοηθήσει τον Απόλλωνα.
Πρώτος του προπονητής ήταν ο Ανδρέας Λοίζου Μαύρος και το ντεμπούτο του με τη φανέλα του Απόλλωνα το έκανε στις 12 Απριλίου, 1975 στο ΓΣΟ κόντρα στη Νέα Σαλαμίνα όταν ο Πανίκος Ιακώβου, και με το δείκτη του σκορ στο 4-0 υπέρ του Απόλλωνα, σε ηλικία 18 ετών, του έδωσε το βάπτισμα του πυρός, δίνοντας του οδηγίες να εισέλθει στον αγώνα ως αλλαγή στη θέση του Σταύρου Λάμπρου, καταφέρνοντας να κρατήσει ανέπαφη την εστία του, σε ένα αγώνα που έληξε τελικά με νίκη 6-0 για την ομάδα μας!
Η καλύτερη ποδοσφαιρική περίοδος στην καριέρα του ήταν η περίοδος 1984/85 με τιμονιέρη τον Άλαν Ντιξ όταν κάτω από τις οδηγίες του έκανε εξαιρετικά παιγνίδια, θεωρώντας ως καλύτερο παιγνίδι του τον εκτός έδρας αγώνα κόντρα στην Ομόνοια στο Μακάρειο, σε ένα παιγνίδι που έπιανε τα άπιαστα, αποκρούοντας μάλιστα και πέναλτι του Σπας Τζεβίζωφ, σε ένα αγώνα που η ομάδα μας τελικά έχασε με 2-0!
Εξαιρετική εμφάνιση πραγματοποίησε και σε ένα αγώνα κόντρα στον Άρη το 1977, περίοδο που υπηρετούσε την στρατιωτική του θητεία, παιγνίδι που η ομάδα μας κέρδισε με 2-0 με 2 γκολ του αείμνηστου Γιαννάκη Ιωάννου!
