Μπορεί για τους νεότερους φίλους του Απόλλωνα τ’ όνομά του να μη λέει πολλά πράγματα, όμως ο ποδοσφαιριστής της ομάδας μας Γιώργος Πάπουτσος, περί ου ο λόγος, υπηρέτησε πιστά την κυανόλευκη ιδέα, παίζοντας ποδόσφαιρο στην ομάδα μας στις αρχές της δεκαετίας του ‘70.
Γεννήθηκε στη Λεμεσό στις 27.02.1953 αλλά από το 2008 κατοικεί μόνιμα στη Λάρνακα.
Αφού αγωνίστηκε στην Β’ ομάδα του Απόλλωνα κατακτώντας μάλιστα το πρωτάθλημα με προπονητή τον αείμνηστο Αντρέα Λοΐζου (Μαύρο) με συμπαίκτες τους Κόκο Βασιλειάδη, Ανδρόνικο Ανδρονίκου, Μιχάλη Κυριακίδης, Γιώργο Δημητρίου Χριστόφορο Ζορπάς και Μίνω Κακουλλή, ακολούθως προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα του Απόλλωνα το 1971 και αγωνίστηκε με τη φανέλα του Απόλλωνα για 3 συναπτά έτη μέχρι το τέλος του 1973.
Αγωνιζόταν στη θέση του αριστερού εξτρέμ και ήταν ποδοσφαιριστής δυνατός, γρήγορος και τεχνίτης που μπορούσε να χρησιμοποιήσει με την ίδια ευχέρεια και τα δύο του πόδια.
Έκανε ντεμπούτο με τη φανέλα του Απόλλωνα στις 21 Μαρτίου 1971 σε ηλικία 17 ½ ετών όταν ο Βλάντιμιρ Στούλλερ του έδωσε το βάπτισμα του πυρός στον εκτός έδρας αγώνα της ομάδας μας στην Λύση κόντρα στον ΑΣΙΛ.
Στον αγώνα αυτό είχε βρεθεί στην αρχική ενδεκάδα από «σπόντα» αφού ο ποδοσφαιριστής της ομάδας μας Άκης Αριστείδου είχε τραυματιστεί σε δυστύχημα με την μοτοσυκλέτα και δεν μπορούσε να αγωνιστεί.
Αυτό που θυμάται από τον αγώνα αυτό ήταν η δύσκολη προσαρμογή όλων των ποδοσφαιριστών του Απόλλωνα γιατί το γήπεδο του ΑΣΙΛ ήταν από τα λίγα γήπεδα την εποχή εκείνη με χόρτο το οποίο πριν τον αγώνα είχε ραντιστεί με νερό που έκανε ακόμη πιο δύσκολο το έργο των ποδοσφαιριστών μας που φορούσαν παπούτσια «σέπο»!
Ο Απόλλωνας είχε προηγηθεί με 1-0 με γκολ του Κωστάκη Βασιλειάδη και ισοφαρίστηκε στο τέλος από τον ΑΣΙΛ σε 1-1!
Ο ποδοσφαιριστής που τον βοήθησε στα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα ήταν ο Δήμος Καβάζης στον οποίος τρέφει απεριόριστη εκτίμηση.
Η καλύτερη ποδοσφαιρική στιγμή στην καριέρα του ήταν την περίοδο 1971/72 όταν μέσα στο ΓΣΟ μετά από εξαιρετική προσπάθεια έδωσε την ασίστ για το μοναδικό γκολ του αγώνα στην νίκη μας επί της Ανόρθωσης με 1-0!
Το πιο πάνω παιγνίδι έχει μείνει βαθιά χαραγμένο στη μνήμη του για ακόμα ένα λόγο όχι όμως ευχάριστο. Σε μια φάση του εν λόγο αγώνα μετά από μεταβίβαση του Πανίκου Γιολίτη μέσα στην περιοχή σε διεκδίκηση της μπάλας κτυπήθηκε στο κεφάλι άθελα από τον τερματοφύλακα της Ανόρθωσης Φάνο και έχασε τις αισθήσεις του παραμένοντας μάλιστα για κάποιες μέρες στο Νοσοκομείο με το σημάδι στο κεφάλι του να αποτελεί σουβενίρ του αγώνα αυτού μέχρι και σήμερα!
Τερμάτισε την ποδοσφαιρική του καριέρα σε νεαρή ηλικία μόλις 21 ετών το 1974 αφού λόγω του πολέμου αποκόμισε κάποιους μικροτραυματισμούς που δεν του επέτρεπαν να αξιοποιήσει στο έπακρο τις δυνατότητες του!
Καλύτερους ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν μαζί του θεωρεί τον Κωστάκη Βασιλειάδη που ήταν ο καλύτερος σέντερ-φορ την εποχή εκείνη αλλά και τον Χριστάκη Γιολίτη που ήταν ένας ποδοσφαιριστής με γερά πνευμόνια απίστευτα τρεξίματα αλλά και πολύ καλή τεχνική κατάρτιση!
Παραμένει ένας αγνός και αθεράπευτος Απολλωνίστας αφού συνεχίζει να παρακολουθεί ανελλιπώς όλους τους αγώνες του Απόλλωνα είτε δια ζώσης είτε από τηλεοράσεως!
