«Ήμασταν πίσω στο σκορ με 4-0. Ο Θράσος βρέθηκε σε άσχημο βράδυ και κλήθηκα να τον αντικαταστήσω. Θυμάμαι τον Άκη Αγιομαμίτη να μου λέει χαρακτηριστικά στο ημίχρονο: «Μπες μέσα, μην φας τέρμα και θα το ανατρέψουμε! Το τι έγινε στο β’ ημίχρονο πραγματικά ήταν απίστευτο! Μπήκαμε δυναμικά, πολύ διαφορετικοί. Σταθήκαμε και τυχεροί γιατί σημειώσαμε τα δύο πρώτα γκολ πολύ γρήγορα. Μόλις φτάσαμε στο 4-2 αρχίσαμε να φωνάζουμε όλοι μεταξύ μας, ο ένας στον άλλον: «Μπορούμε, πάμε, μπορούμε». Ο κόσμος όταν είδε να σημειώνεται το ένα τέρμα μετά το άλλο, άρχισε να μας σπρώχνει να το πιστέψουμε ακόμη περισσότερο. Μόλις έγινε το 4-5 πέντε λεπτά πριν το τέλος του αγώνα από τον Άγγελο Τσολάκη και προηγηθήκαμε, ήταν κάτι απίστευτο. Δεν περιγράφεται εκείνο το συναίσθημα.
Είχαμε πια πιστέψει ότι μπορούμε και θα φύγουμε με την Ασπίδα. Πιστέψαμε ότι δεν είχαν μείνει αποθέματα δυνάμεων στον ΑΠΟΕΛ για να «γυρίσει» ξανά το παιχνίδι. Όχι από εφησυχασμό. Από ενθουσιασμό περισσότερο θα έλεγα. Βασιστήκαμε στο ότι βλέπαμε ότι φυσικές δυνάμεις εγκατέλειπαν τους αντίπαλους ποδοσφαιριστές. Φαινόταν ξεκάθαρα πως είχαν εξαντληθεί. Όμως ένα διαιτητικό λάθος ένα λεπτό πριν από το τέλος έστειλε το παιχνίδι στην παράταση. Το γκολ της ισοφάρισης προήλθε από φάουλ που εσφαλμένα δεν δόθηκε. Μετά από σέντρα του Ιωαννίδη και κεφαλιά του Μούρς που ακολούθησε, ο Προδρόμου σήκωσε το πόδι του αντικανονικά μέσα στην μικρή περιοχή κτυπώντας με, και με την μπάλα να καταλήγει στα δίκτυα». Στην παράταση στερέψαμε από δυνάμεις αφού η υπερπροσπάθεια που είχαμε καταβάλει στην επανάληψη ήταν τεράστια.
Στάθηκε τελικά ο ΑΠΟΕΛ πιο τυχερός σημειώνοντας το 6-5. Με το τέλος του αγώνα δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε. Δεν ήθελα να μιλήσω σε κανένα, ούτε να μείνω στην απονομή. Το ίδιο και οι συμποδοσφαριστές μου. Ήμασταν καταβεβλημένοι».
Δημήτρης Μιλτιάδους για το επικό παιχνίδι στην Ασπίδα Στυλιανάκη με τον ΑΠΟΕΛ το 1986.
