«Την δική μου εποχή τα πάντα είχαν συναίσθημα ακόμα και στο ποδόσφαιρο. Το να παίζεις ποδόσφαιρο ήταν υγεία χαρά και ευτυχία. Τώρα είναι επάγγελμα χρήμα και δόξα. Εμείς μαζευόμασταν στα αποδυτήρια και ήταν τιμή μας.
Χωρίς παπούτσια χωρίς φανέλες και πολλά άλλα αναγκαία πράγματα που χρειάζονταν για να παίξεις.
Αγωνιζόμασταν στο τσιμέντο του ΓΣΟ και από τη χαρά μας το βλέπαμε ως τον καλύτερο αγωνιστικό χώρο του κόσμου»!
Δήμος Καβάζης
