Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που αν τους δεις στον δρόμο δε θα τους αναγνωρίσεις, κάποιοι που στην εποχή τους δεν είχαν ούτε διαδίκτυο, ούτε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ίσως στις αρχές της καριέρας τους κάποιοι ούτε καν τηλεόραση!
Που δεν έζησαν τη «διαστημική» εποχή του κυπριακού ποδοσφαίρου, που μέχρι και ο τελευταίος αναπληρωματικός έβγαζε λεφτά αλλά που η αμοιβή τους ήταν ένα σάντουιτς και ένα αναψυκτικό και έπαιζαν για τη φανέλα και μόνο!
Που δε πρόλαβαν γρασίδια, ούτε τίτλους ούτε ευρωπαϊκές επιτυχίες.
Που μπορεί πολλοί και ίσως και οι ίδιοι να μη το ξέρουν, αλλά ήταν η ζωντανή ιστορία του Απόλλωνα.
Όχι της «χρυσής» πενταετίας του ‘90, ούτε του έπους της Κραιόβα, της Βατς ή των ομίλων του Europa League.
Αλλά των πέτρινων χρόνων, των ρομαντικών χρόνων και της αγάπης για τη φανέλα!
Βαθιά υπόκλιση σε όλους αυτούς που κράτησαν ψηλά το λάβαρο του Απόλλωνα σε πολύ δύσκολους καιρούς….αυτοί ξέρουν και ούτε προβολή ε΄χουν ανάγκη γιατί έχουν την ατέλειωτη αγάπη του κόσμου του Απόλλωνα!
