Η αυτοθυσία του στο max, η επιθετικότητα της άμυνάς του και τα man-to-man μαρκαρίσματα του έμειναν στην ιστορία και εξυμνούνται μέχρι σήμερα.
Ο Μάριος Χαραλάμπους δεν φοβόταν, φόβιζε! Aψηφούσε τον φόβο και λάτρευε το να αμύνεται.
Μια μόνιμη σκιά, ένας εφιάλτης κολλημένος πάνω στον καλύτερο επιθετικό της αντίπαλης ομάδας, με αστείρευτες δυνάμεις αθλητηράς που από την αρχή μέχρι και το τέλος του παιχνιδιού θα προσπαθούσε να βγει πρώτος σε κάθε μπαλιά σε κάθε φάση!
Αυτό που φαίνεται να έχει λησμονηθεί όμως είναι το πόσο καλός υπήρξε ως ποδοσφαιριστής γενικά.
Εξαιρετικός στον αέρα με καλή τεχνική κατάρτιση για τη θέση που αγωνιζόταν δεν ήταν ένας δυνατός αλλά άτεχνος και ατσούμπαλος αμυντικός που μόνο έπαιζε για να καταστρέφει αλλά διέθετε καλές οργανωτικές ικανότητες και καλή επαφή με τα δίχτυα….ας μην ξεχνάμε σκόραρε με τη φανέλα του Απόλλωνα μόνο στο θεσμό του πρωταθλήματος 22 γκολ δεν τα λές και λίγα!
