Στέφανος Βοσκαρίδης ένα από τα μεγαλύτερα και αυθεντικότερα ταλέντα στα μέσα της δεκαετίας του ’90 που όμως δεν αξιοποίησε ποτέ τις απεριόριστες δυνατότητες που διέθετε και δεν αναδείχτηκε ποτέ λόγω κακών δικών του επιλογών!
Αποκτήθηκε από την ομάδα μας από τον Ευαγόρα Πάφου και σε ηλικία μόλις 16 ετών έκανε το ντεμπούτο του με τη φανέλα του Απόλλωνα ως αλλαγή στον εντός έδρας αγώνα της ομάδας μας με τον Εθνικό Άχνας στις 23.11.1996 όπου εκείνη την ημέρα με κάποιες ενέργειες του «μάγεψε» κυριολεκτικά.
Παρέμεινε στην ομάδα μας για 3 αγωνιστικές περιόδους από την περίοδο 1996/97 μέχρι την περίοδο 1998/99 δίνοντας διαπιστευτήρια του αυθεντικού του ταλέντου «καταγράφοντας» 49 συμμετοχές και 2 γκολ στο θεσμό του πρωταθλήματος αλλά το 1999 μένει ελεύθερος λόγω προσφυγής και μεταγράφεται στον ΠΑΟΚ!
Μια επιλογή που αποδείχτηκε εντελώς λανθασμένη αφού στα 19 του βιάστηκε να κάνει το μεγάλο βήμα στην καριέρα του αντί να παραμείνει για ακόμη 1-2 χρόνια στον Απόλλωνα που θα του έδινε την ευκαιρία και να ωριμάσει περισσότερο ποδοσφαιρικά αλλά και να αναδείξει περισσότερο το αστείρευτο ταλέντο που διέθετε!
Αποτέλεσμα σε 5 χρόνια παρουσίας του στον ΠΑΟΚ να αγωνιστεί μόλις 36 φορές σκοράροντας 2 γκολ και στα 24 του χρόνια όταν αποφάσισε να αναζητήσει το μέλλον του αλλού ήταν πια αργά!
Συνέχισε την καριέρα του στην Ελλάδα για ακόμη 4 χρόνια αγωνιζόμενος σε μικρομεσαίες ομάδες της Ελλάδας, Εργοτέλη, Βέροια, Καλλιθέα, έχοντας γεμάτες χρονιές και το 2008 σε ηλικία 28 ετών επαναπατρίζεται!
Μεταγράφεται στην Ανόρθωση δεν αγωνίζεται όμως ποτέ και δίνεται με υποσχετική στην ΕΝΠ «μετρώντας» 10 συμμετοχές ενώ την επόμενη περίοδο 2009/10 μεταγράφεται στη Νέα Σαλαμίνα «καταγράφοντας» 20 συμμετοχές και 3 γκολ!
Τα τελευταία 3 χρόνια της καριέρας του αγωνίζεται στην ομάδα της πόλης του την ΑΕΠ όπου «μετρά» 22 συμμετοχές και 1 γκολ!
Κρίμα γιατί ο Στέφανος Βοσκαρίδης ήταν ένα αυθεντικό ταλέντο που μπορούσε να γράψει το όνομα του με χρυσά γράμματα στην ιστορία όχι μόνο του Απόλλωνα αλλά και του κυπριακού ποδοσφαίρου!
Κάποιος κάποτε είπε ότι το «αιώνιο ταλέντο», είναι μάλλον χειρότερο από το καθόλου ταλέντο…ίσως δεν έχει άδικο!
