Η προσωποποίηση της θέλησης, του πάθους και της παλληκαριάς. Ο ποδοσφαιριστής που ταλαιπωρήθηκε από ένα σωρό τραυματισμούς όμως ήταν πάντα πιστός στην δική του ιδέα, στο δικό του Θρύλο τον Απόλλωνα! Ο λόγος για τον Ηλία Χρυσοστόμου, τον αμυντικό, που για δώδεκα συναπτά έτη τίμησε και με το παραπάνω την «κυανόλευκη» φανέλα!
Ξεκίνησε την καριέρα του εν έτη 1975 και την ολοκλήρωσε το 1987. Αγωνιζόταν ως κεντρικός αμυντικός αλλά και στο δεξί άκρο της άμυνας με τους παλιότερους να τον θυμούνται πάντα να έχει δεμένο το αριστερό του πόδι και να τα δίνει όμως όλα για το μεγαλείο αυτής της ομάδας! Ο Λιάκος ήταν ένα παλληκάρι μια άλλης εποχής, ένας μαχητής από τους λίγους, ένας ανιδιοτελής ποδοσφαιριστής που κέρδισε επάξια τον σεβασμό ολόκληρου του Απολλωνίστικου κόσμου!
Ευτύχησε να πανηγυρίσει το τρίτο τρόπαιο στην ιστορία του συλλόγου. Έπειτα από πολλά χρόνια δίχως κάποιο τίτλο, στις 23 Ιουνίου του 1986 η ομάδα μας κερδίζει τον ΑΠΟΕΛ στον μεγάλο τελικό με 2-0. O Ηλίας αγωνίστηκε ως βασικός, κατευθύνοντας μαεστρίκα την άμυνα και με τις γνώστες του επελάσεις δημιούργησε και αρκετά ρήγματα στην αντίπαλη περιοχή.
Στον πρώτο «εμφύλιο» τελικό Κυπέλλου της Λεμεσού του 1987, γίνεται ο πρώτος ποδοσφαιριστής μας, που αποβάλλεται (πέντε λεπτά πριν την ολοκλήρωση του ενενηνταλέπτου) σε τελικό Κυπέλλου. Ήταν ένα δυνατό κτύπημα πάνω στον Λόϊζο Μαυρούδη με τον Ηλία να «θολώνει» μιας και ο χρόνος λιγόστευε και ο Θρύλος έχανε το βαρύτιμο τρόπαιο από την συμπολίτισσα του!
Είναι ένας απ’ αυτούς που αγωνίστηκε στην πρώτη ευρωπαϊκή νίκη της ομάδας μας με αντίπαλο την Μάλμοε στο Τσίρειο στάδιο. Με το νούμερο «2» στην πλάτη έγραψε το όνομα του στην «κυανόλευκη» βίβλο ως ένας από τους πιο παθιασμένους ποδοσφαιριστές στην ιστορία του Θρύλου!
