Ο Άννινος Σωφρονίου ανήκει στην κατηγορία, εκείνων που δεν υπηρέτησαν απλά τον Απόλλωνα, αλλά έγιναν κομμάτι από το αίμα και τα θεμέλιά του.
Άνθρωπος ευθύς, ατσαλένιος, χωρίς μισόλογα και υπεκφυγές, ο Άννινος πορεύτηκε σε όλη του τη ζωή με το κεφάλι ψηλά, μιλώντας την αλήθεια χωρίς φόβο, ακόμα κι όταν το προσωπικό κόστος ήταν βαρύ.
Δεν χαρίστηκε σε κανέναν, δεν θυσίασε την ακεραιότητά του για κανένα πρόσκαιρο όφελος, και αυτό το γνώριζαν όλοι. Ακόμα και εκείνοι που διαφωνούσαν μαζί του, στο τέλος υποκλίνονταν στο θάρρος και την καθαρότητα του χαρακτήρα του.
Η αγάπη του για τον Απόλλωνα δεν ήταν ένα χόμπι ούτε μια κοινωνική δραστηριότητα. Ήταν μια βαθιά ριζωμένη αποστολή, μια ιερή υπόθεση, που διαπερνούσε κάθε στιγμή της καθημερινότητάς του.
Από τα γραφεία και τις γενικές συνελεύσεις, μέχρι τις δύσκολες ώρες στις εξέδρες, όταν οι ήττες πονούσαν, ο Άννινος ήταν εκεί, όρθιος, με το βλέμμα καρφωμένο μπροστά, να δίνει το παράδειγμα της ανιδιοτελούς πίστης και του αγνού αγώνα.
Υπήρξε, είναι και θα παραμείνει ένας στρατιώτης της μεγάλης Απολλωνίστικης ιδέας, που ποτέ δεν λύγισε.
Ήξερε να στηρίζει την ομάδα, να παλεύει για το καλό της, να συγκρούεται όταν έπρεπε, να συμφιλιώνεται όταν το καλούσε η ανάγκη, να λέει μεγάλες αλήθειες όταν όλοι σιωπούσαν.
Και τώρα, στα 80 του χρόνια, ο Άννινος Σωφρονίου συνεχίζει ακούραστος το ίδιο μονοπάτι. Παρακολουθεί τον Απόλλωνα με το ίδιο πάθος που είχε όταν ήταν νέος, δεν χάνει παιχνίδι, ενημερώνεται για τα πάντα, ανησυχεί, χαίρεται, εμψυχώνει, ζει την κάθε στιγμή σαν να είναι η πρώτη του μέρα στο γήπεδο.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη αγάπης από αυτή: το να καίγεσαι ακόμη για την ομάδα σου μετά από δεκαετίες, με τα ίδια μάτια που έλαμπαν όταν πρωτοείδες το κυανόλευκο να ανεμίζει.
