Στα ντουζένια του Ζλάταν.
Είκοσι χρονών, με κοντό μαλλί και το βλέμμα του «θα γίνω ο βασιλιάς του σύμπαντος». Ήταν ακόμα στο ξεκίνημα της πορείας του προς την παγκόσμια ποδοσφαιρική θεοποίηση εκεί στα 2001, όταν φόρεσε τη φανέλα του Άγιαξ και αγωνίστηκε απέναντι στον Απόλλωνα.
Και ποιον βρήκε απέναντί του ο νεαρός, άπειρος τότε Ιμπραχίμοβιτς;
Τον Μιλένκο Σπόλιαριτς! Τον μάγο, τον καθηγητή της μπάλας! Ο Ζλάταν, όσο και να μη το παραδέχεται δημόσια, αυτό το ματς το έχει κορνιζάρει στο προσωπικό του μουσείο. Όχι για το σκορ, όχι για τον Άγιαξ, αλλά γιατί τότε… συνάντησε τον κυανόλευκο μάγο, τον άνθρωπο που δίδασκε μαγεία.
Μην ψάχνετε στα highlights ποιος νίκησε εκείνο το ματς. Η νίκη είναι ξεκάθαρα του Σπόλιαριτς.
Γιατί ενώ ο Ζλάταν θα έγραφε ιστορία μετά, εκείνη τη μέρα κατάλαβε κάτι σημαντικό:
Ότι στο ποδόσφαιρο δεν μετράνε μόνο τα γκολ, τα ύψη και τα τατουάζ… αλλά κι εκείνη η αόρατη αύρα που έχουν κάποιοι εκλεκτοί.
Ο Ζλάταν μπορεί να έπαιξε σε Μπαρτσελόνα, Γιουβέντους, Μίλαν, Παρί, Μάντσεστερ…
Αλλά μια φορά έπαιξε κόντρα στον Σπόλιαριτς. Και αυτό, φίλοι μου, είναι τίτλος τιμής.
Για τον Ζλάταν. Όχι για τον Μιλένκο. Ο Μιλένκο είχε παίξει ήδη απέναντι στη μοίρα, στη φθορά, στα προβλήματα… και τα είχε νικήσει.
Γιατί όσο κι αν πει «I am Zlatan», εμείς θα του απαντάμε: «Καλά όλα αυτά, Ζλάταν… Αλλά τότε, τον Μιλένκο δεν τον είδες ούτε με κιάλια!»😅
