Στον κόσμο του ποδοσφαίρου, οι αμυντικοί μέσοι συχνά χαρακτηρίζονται από την σκληράδα τους, την ικανότητα στο τάκλιν και την αδυσώπητη μάχη στο κέντρο του γηπέδου.
Όμως ο Ρασίντ Χαμτανί δεν ανήκε σε αυτή τη κατηγορία. Για την ακρίβεια, ήταν μάλλον «soft» για τη θέση που αγωνιζόταν.
Αυτό που έκανε τον Χαμτανί μοναδικό δεν ήταν η σωματική του δύναμη, αλλά το μυαλό, η αστείρευτη ενέργεια και η τεχνική του κατάρτιση. Ήταν ένας ποδοσφαιριστής που δεν σταματούσε ποτέ να τρέχει, να καλύπτει χώρους και να πιέζει τον αντίπαλο με υπομονή και μεθοδικότητα.
Σπάνια θα τον έβλεπες να ρισκάρει με ένα σκληρό τάκλιν, όμως, όταν έπρεπε, μπορούσε να «κλέψει» τη μπάλα με καθαρό και αποτελεσματικό τρόπο, η τέχνη της άμυνας σε όλο της το μεγαλείο.
Το μυαλό του ήταν το μεγαλύτερο όπλο του. Ήρεμος, με καθαρή σκέψη ακόμα και στις πιο κρίσιμες φάσεις, διατηρούσε ένα επίπεδο συγκέντρωσης που λίγοι μπορούν να καταλάβουν.
Κάθε του κίνηση στον χώρο του γηπέδου ήταν σκεπτόμενη, κάθε πάσα προσεγμένη, κάθε κίνηση με νόημα. Δεν υπήρχαν υπερβολές. Μια σταθερή, αθόρυβη, αλλά πανίσχυρη παρουσία που διαφοροποιούσε τον Χαμτανί από κάθε άλλο μέσο της εποχής του.
Ο Ρασίντ Χαμτανί ήταν ο ποδοσφαιριστής που άλλαζε το παιχνίδι με την απλότητα και την καθαρότητα της σκέψης του. Ο παίκτης που έκανε την ομάδα καλύτερη απλώς με την παρουσία του, δίνοντας σταθερότητα, ενέργεια και τεχνική αρτιότητα σε κάθε φάση.
Κύριες και κύριοι, αυτός ήταν ο Ρασίντ Χαμτανί: ένας μέσος διαφορετικός, ένας ποδοσφαιριστής που μας υπενθυμίζει ότι η αληθινή δύναμη δεν βρίσκεται μόνο στην σωματική δύναμη, αλλά στην νοημοσύνη, την τεχνική και την ακούραστη αφοσίωση στο παιχνίδι.
