Η ιστορία του Απόλλωνα Λεμεσού δεν γράφτηκε μόνο από τους μεγάλους θρύλους που άφησαν ανεξίτηλο το αποτύπωμά τους στο κυπριακό ποδόσφαιρο. Πλάι στους επώνυμους και πολυτραγουδισμένους ποδοσφαιριστές, υπάρχουν και εκείνοι που δεν έγιναν ποτέ πρωτοσέλιδα, αλλά υπηρέτησαν το έμβλημα του Απόλλωνα με το ίδιο πάθος, αφοσίωση και περηφάνια.
Το Apollon1954 Retro Stories έρχεται να φωτίσει και αυτές τις διαδρομές να τιμήσει τους αφανείς στρατιώτες του συλλόγου, τους παίκτες που μπορεί να μην είχαν τον ίδιο χρόνο συμμετοχής, τη φήμη ή τη λάμψη των μεγάλων αστέρων, όμως ήταν και αυτοί κομμάτι της ψυχής του Απόλλωνα.
Αυτοί οι ποδοσφαιριστές, που ίσως πέρασαν αθόρυβα από το χορτάρι, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του μεγαλείου της ομάδας μας γιατί η ιστορία του Απόλλωνα δεν χτίστηκε μόνο από τις μεγάλες στιγμές και τα μεγάλα ονόματα, αλλά και από τις μικρές νίκες και τα λιγότερα γνωστά ονόματα που έδωσαν κι αυτοί με το δικό τους τρόπο ψυχή, ιδρώτα και αγάπη για τα χρώματά της ομάδας μας.
Ένας τέτοιος ποδοσφαιριστής ήταν ο Κύρος Γεωργίου, αδελφός του θρυλικού ποδοσφαιριστή της ομάδας μας Αντρέα Γεωργίου «καντηλανάφτη», ο οποίος υπηρέτησε πιστά την «κυανόλευκη» ιδέα για 15 συναπτά έτη πανηγυρίζοντας τα δύο πρώτα κύπελλα, 1965/66 και 1966/67, με την ομάδα μας!
Ο Κύρος Γεωργίου γεννήθηκε στην Λεύκα και μεγάλωσε στην Λεμεσό, και φόρεσε και τίμησε την Θρυλική φανέλα του Απόλλωνα για περισσότερο από μια 10ετία.
Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από πολύ μικρή ηλικία, και το ταλέντο του δεν άργησε να ξεχωρίσει. Ο Αργύρης Γαβαλάς, τότε προπονητής του Απόλλωνα, τον είδε να παίζει στις αλάνες όντας μαθητής του δημοτικού και διέκρινε αμέσως τις δυνατότητές του. Χωρίς δεύτερη σκέψη, τον πήρε στα τσικό του συλλόγου, κι έτσι ο νεαρός Κύρος, μόλις στα 15 του χρόνια, απέκτησε δελτίο ποδοσφαιριστή στην ομάδα μας.
Πέρα από το ποδόσφαιρο, ο Κύρος Γεωργίου ήταν εξαιρετικός και στην ενόργανη γυμναστική, τρέφοντας μάλιστα όνειρα να σπουδάσει γυμναστής. Τελικά τον κέρδισε το ποδόσφαιρο και η σκληρή δουλειά και η αφοσίωσή του τον οδήγησαν γρήγορα στην πρώτη ομάδα, υπό τις οδηγίες του μεγάλου δάσκαλου Αργύρη Γαβαλά, ξεκινώντας στη θέση του έξω δεξιά, για να καθιερωθεί αργότερα στη θέση του δεξιού οπισθοφύλακα.
Το πρώτο του επίσημο παιχνίδι με την πρώτη ομάδα του Απόλλωνα ήρθε το 1963, και ήταν η αρχή της ποδοσφαιρικής του πορείας. Στην περίοδο 1966-67, ήταν στο ρόστερ της ομάδας μας ζώντας από κοντά τη χαρά της κατάκτησης του δεύτερου Κυπέλλου Κύπρου στην ιστορία της ομάδας μας, μια στιγμή που κάθε ποδοσφαιριστής ονειρεύεται.
Φόρεσε και τίμησε τη κυανόλευκη φανέλα από το 1963 έως το 1973 στηρίζοντας τον Απόλλωνα σε μια εποχή γεμάτη προκλήσεις. Μπορεί να μην αποτελούσε πάντα βασική μονάδα, καθώς εκείνη την εποχή ο Απόλλωνας διέθετε πλειάδα ποιοτικών παικτών, όμως ο Κύρος υπήρξε ένας αξιόπιστος και πειθαρχημένος ποδοσφαιριστής, που έβαζε πάνω απ’ όλα την ομάδα.
Ποδοσφαιριστής σεμνός, με χαμηλό προφίλ και απόλυτη προσήλωση στις αξίες της ομάδας έβαζε πάντοτε το «εμείς» πάνω από το «εγώ», αποτελώντας ζωντανό παράδειγμα ήθους και ουδέποτε δημιούργησε το παραμικρό πρόβλημα στην ομάδα δηλώνοντας όποτε χρειαστεί πανέτοιμος εκτελώντας πιστά και ευλαβικά κατά γράμμα τις οδηγίες του εκάστοτε προπονητή του.
Ποδοσφαιριστής δυνατός, πειθαρχημένος, με πάθος που ξεχείλιζε, και αξιοθαύμαστη σταθερότητα στην απόδοση του ήταν η προσωποποίηση της φιλοτιμίας και της μαχητικότητας κατέθετε στο γήπεδο και την ψυχή του δίνοντας κάθε ικμάδα των δυνάμεων του για την μεγάλη του αγάπη, τον Απόλλωνα. Η περίοδος 1970-71 τον βρήκε να πανηγυρίζει την κατάκτηση του πρωταθλήματος με την εφηβική ομάδα, υπό την καθοδήγηση του αείμνηστου Ανδρέα Λοΐζου-Μαύρου.
Το 1974, όταν η καριέρα του στον Απόλλωνα έφτασε στο τέλος της, δεν έκλεισε απλώς τον κύκλο· αναζήτησε νέες εμπειρίες. Για περίπου έναν χρόνο αγωνίστηκε στον ΑΠΟΠ, σε μια προσπάθεια να βοηθήσει την ομάδα της Πάφου να σταθεί αξιοπρεπώς στην Α΄ κατηγορία.
Το 1975, έχοντας πια ζήσει τα πάντα στο γήπεδο, αποφάσισε να κρεμάσει οριστικά τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια όμως δεν απομακρύνθηκε ποτέ από τα γήπεδα και ακολούθησε καριέρα διαιτητή προσφέροντας στο κυπριακό ποδόσφαιρο από άλλο μετερίζι.
Φορώντας τη μαύρη στολή του διαιτητή και, με συνέπεια και μεθοδικότητα, από το 1975 μέχρι το 1994 εξελίχθηκε σε έναν από τους πολύ καλούς κύπριους διαιτητές, αποκτώντας μάλιστα σε κάποια φάση και το σήμα του διεθνή διαιτητή κερδίζοντας τον σεβασμό παικτών, παραγόντων και φιλάθλων.
Η ενασχόλησή του όμως με το ποδόσφαιρο δεν σταμάτησε ούτε ως εκεί αφού μετά την διαιτησία θα γίνει παρατηρητής και αργότερα διεθνής παρατηρητής μέχρι το 2014 μεταφέροντας την εμπειρία του σε νέες γενιές, ενώ ταξίδεψε σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες για σημαντικά ποδοσφαιρικά παιγνίδια.
Η πορεία του Κύρου Γεωργίου από διάφορα πόστα, που ξεπερνά τις πέντε δεκαετίες μέσα στα γήπεδα, είναι παράδειγμα πάθους, επαγγελματισμού και ήθους. Από τον μαθητή που έτρεχε στις αλάνες, στον ποδοσφαιριστή που φόρεσε τη φανέλα του Απόλλωνα, και από εκεί στον διεθνή διαιτητή και παρατηρητή, η διαδρομή του υπήρξε γεμάτη αγώνα, θυσίες και αφοσίωση.
Μια ζωή στα γήπεδα για τον Κύρο Γεωργίου, που κέρδισε την εκτίμηση όλου του κόσμου για τον χαρακτήρα το ήθος του και το έργο του στο ποδόσφαιρο.
