Σαν σήμερα, 28 Σεπτεμβρίου … Η καρδιά κάθε Απολλωνίστα χτυπά λίγο πιο βαριά. Πέρασαν κιόλας 6 χρόνια από τότε που «έφυγε» για το αιώνιο ταξίδι ο Σουάτ Πεσίροβιτς, ο λατρεμένος «Σούγιο». Ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές που φόρεσαν ποτέ την τιμημένη κυανόλευκη φανέλα. Ένας ποδοσφαιριστής που δεν ήρθε απλώς να παίξει ήρθε να χαραχτεί ανεξίτηλα στην ψυχή του Απόλλωνα και του κόσμου του.
Ο Πεσίροβιτς ήταν η επιτομή του παθιασμένου ποδοσφαιριστή που κουβαλούσε τη σπίθα του νικητή. Στα δύο μόλις χρόνια που φόρεσε τη φανέλα του Απόλλωνα, ο «Σούγιο» πρόλαβε να γίνει θρύλος. Και όχι μόνο για τα γκολ του αλλά για το πώς έπαιζε, πώς πάλευε, πώς πανηγύριζε, πώς ζούσε το παιχνίδι.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πεσίροβιτς είναι ο μοναδικός ξένος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του Απόλλωνα που σε δύο μόλις χρόνια κατέκτησε δύο τίτλους πρωτάθλημα και κύπελλο. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που ήρθε για να γράψει ιστορία με κεφαλαία γράμματα. Τα 34 γκολ του στο πρωτάθλημα τον έχουν κατατάξει στην 9η θέση των κορυφαίων ξένων σκόρερ όλων των εποχών, όμως ο «Σούγιο» δεν μετριόταν με νούμερα. Μετριόταν με συναισθήματα. Με ανατριχίλες. Με στιγμές που έκαναν τον κόσμο να δακρύζει.
Ο Πεσίροβιτς ήταν ο παίκτης που ταυτίστηκε με τον κόσμο του Απόλλωνα όσο λίγοι. Δεν ήταν «ένας ακόμα ξένος»· ήταν ο δικός μας άνθρωπος, το αγαπημένο παιδί της κερκίδας, το σύμβολο μιας εποχής που ο Απόλλωνας έμαθε να κοιτάζει στα μάτια τους πάντες. Κάθε του γκολ ήταν κάτι περισσότερο από πανηγυρισμός ήταν υπόσχεση πίστης, ήταν κραυγή περηφάνιας.
Σήμερα, 6 χρόνια μετά, το όνομα του «Σούγιο» δεν ξεθωριάζει. Αντίθετα, λάμπει πιο δυνατά στο πάνθεον των αληθινών θρύλων του Απόλλωνα. Γιατί οι πραγματικοί ποδοσφαιριστές δεν «φεύγουν» ποτέ. Μένουν στις καρδιές μας, στα τραγούδια της κερκίδας, στις φωτογραφίες, στα βλέμματα όσων έζησαν εκείνες τις στιγμές.
Αιωνία σου η μνήμη, παικταρά Σουάτ Πεσίροβιτς.
Γιατί κάποια ονόματα δεν χρειάζονται υπενθύμιση είναι χαραγμένα για πάντα δίπλα στο όνομα του Απόλλωνα.
