Ο Έρμος Ερμογένους ήταν ένα παράδειγμα αυταπάρνησης, σεμνότητας και αφοσίωσης. Ο άνθρωπος που τίμησε τη φανέλα του Απόλλωνα με ψυχή, ιδρώτα και πάθος, για 9 ολόκληρα χρόνια.
Δεν ήταν από αυτούς που τραβούσαν τα φώτα. Ήταν όμως από εκείνους που έδιναν φως στην ομάδα τους με την παρουσία τους. Το πολυεργαλείο μιας άλλης εποχής, ο αθόρυβος εργάτης που έκανε τα πάντα σωστά, το τάκλιν, την πάσα, την κάλυψη, την υποστήριξη του συμπαίκτη του. Κάθε του κίνηση έλεγε «τιμή μου που παίζω για τον Απόλλωνα».
Ήταν εκεί, στα δύσκολα. Την ώρα που η ομάδα μας προσπαθούσε να σταθεί ξανά όρθια απέναντι στα μεγαθήρια της Λευκωσίας, ο Έρμος ήταν πάντα μπροστάρης, με ήθος, πειθαρχία και καρδιά λιονταριού. Δεν ζητούσε ποτέ αναγνώριση. Του έφτανε να βλέπει το έμβλημα στο στήθος του και να το τιμά κάθε Κυριακή.
Οι τραυματισμοί του στέρησαν ίσως τη μεγαλύτερη δικαίωση, αλλά ποτέ δεν στέρησαν τον σεβασμό που του οφείλουν όλοι όσοι έζησαν εκείνα τα χρόνια.
Ο Έρμος Ερμογένους δεν χρειάζεται στατιστικά για να μείνει στην ιστορία. Τον θυμούνται οι παλιοί, τον μαθαίνουν οι νεότεροι, τον δοξάζει ο Απόλλωνας. Γιατί ήταν ένας από εμάς ή μάλλον κάτι παραπάνω.
Ήταν ο στρατιώτης που δεν γύρευε δάφνες και τίτλους, αλλά κάθε φορά που έμπαινε στο γήπεδο πολεμούσε σαν λεοντόκαρδος για τη φανέλα, για την τιμή, για τον Απόλλωνα.
