Υπάρχουν παίκτες που περνούν φευγαλέα από το ρόστερ μιας ομάδας, και όμως καταφέρνουν να χαράξουν το όνομά τους στο βιβλίο της ιστορίας της. Παίκτες που μπορεί να μην φόρεσαν για πολλά χρόνια τη φανέλα, αλλά σε εκείνη τη μία σεζόν έχουν συνεισφέρει σημαντικά.
Ένας από αυτούς ήταν ο Τεντ Στόρτει. Ο ξανθομάλλης Άγγλος επιθετικός που, μαζί με τον συμπατριώτη του Τόνι Γκρέιβς, αποτέλεσαν το πρώτο ξένο δίδυμο στην ιστορία του Απόλλωνα.
Γεννημένος στο Λονδίνο τον Μάρτιο του 1957, ο Στόρτει διέθετε όλο το πακέτο του κλασικού Άγγλου φορ της εποχής. Υψηλόσωμος με επιβλητικό κορμί, δυναμισμό, τεράστια ικανότητα στο ψηλό παιχνίδι και ένα δυνατό, ευθύβολο σουτ που μπορούσε να εκτελέσει άμεσα, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Πριν φορέσει τα «κυανόλευκα» του Απόλλωνα, αγωνίστηκε τόσο στην ομάδα των Αγγλικών Βάσεων όσο και στην ομάδα του Κέντρου Νεότητος Μαρωνιτών, απ’ όπου τελικά αποκτήθηκε την περίοδο 1982–83 έπειτα από συμφωνία των δύο σωματείων.
Ήταν μια εποχή που ο Απόλλωνας έκανε τα πρώτα του βήματα προς τον εκσυγχρονισμό, ανοίγοντας δειλά-δειλά τον δρόμο προς την εισαγωγή ξένων παικτών. Ο Στόρτει και ο Γκρέιβς, ή αλλιώς, ο Τεντ και ο Τόνι, όπως τους φώναζαν οι φίλοι του Απόλλωνα, ήταν μια ιστορική τομή. Ένας μικρός αλλά αποφασιστικός εκσυγχρονισμός που έμελλε να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο η ομάδα θα χτιζόταν τα επόμενα χρόνια.
Παρότι έμεινε στον Απόλλωνα μόνο για μία ποδοσφαιρική χρονιά, ο Τεντ κατάφερε να αφήσει το σημάδι του. Αγωνίστηκε σε 20 επίσημους αγώνες και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της ομάδας τη σεζόν 1982–83, σημειώνοντας 4 τέρματα. Ο πρώτος ξένος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του συλλόγου που αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ. Ένα ιστορικό επίτευγμα που τότε μπορεί να πέρασε στα ψιλά, αλλά σήμερα, ανατρέχοντας στα κιτάπια της ομάδας, αποκτά ξεχωριστή σημασία.
Η πορεία του εκείνη τη χρονιά δεν ήταν μόνο θέμα αριθμών. Ο τότε προπονητής, Κρέιτσι, συχνά τον χρησιμοποιούσε εκτός της φυσικής του θέσης, μέχρι και στόπερ, κυρίως όταν οι τραυματισμοί «χτυπούσαν» τους ποδοσφαιριστές που αποτελούσαν την αμυντική γραμμή. Και όμως, ο Άγγλος ανταποκρινόταν σε κάθε αποστολή, αποδεικνύοντας ότι δεν ήταν απλώς ένας τυπικός φορ περιοχής, αλλά ένας ολοκληρωμένος και εργατικός ποδοσφαιριστής που έβαζε την ομάδα πάνω από το «εγώ».
Το ντεμπούτο του στο σκοράρισμα ήρθε με δραματικό τρόπο. Ήταν το 89’ στο Τσίρειο, απέναντι στην ΕΠΑ. Με κεφαλιά, όπως άρμοζε στον σωματότυπο και το στυλ παιχνιδιού του, ισοφάρισε σε 2-2 χαρίζοντας στην ομάδα μας έναν πολύτιμο βαθμό. Ένα γκολ που έγινε το πρώτο από τα τέσσερά του, αλλά και το μοναδικό που σημείωσε εντός έδρας.
Το δεύτερο ήρθε μία εβδομάδα αργότερα, απέναντι στην Ομόνοια Αραδίππου εκτός έδρας. Άνοιξε το σκορ για τον Απόλλωνα, βάζοντας το θεμέλιο για ένα θετικό αποτέλεσμα που όμως δεν ήρθε, αφού η ομάδα μας ηττήθηκε τελικά με 3–2.
Το τρίτο του γκολ ήταν ίσως και το πιο καθοριστικό, το νικητήριο τέρμα απέναντι στον Πεζοπορικό, σε εκτός έδρας παιχνίδι της 12ης αγωνιστικής. Με το γνωστό του δυνατό σουτ, έδωσε στην ομάδα μια από τις σημαντικές νίκες εκείνης της χρονιάς.
Το τέταρτο γκολ του, στην 20ή αγωνιστική, απέναντι στην ΕΝΠ, επίσης εκτός έδρας. Ισοφάρισε προσωρινά σε 1–1 με κεφάλι και πάλι, ανοίγοντας τον δρόμο για το τελικό 2–1 υπέρ του Απόλλωνα.
Τα τέσσερα γκολ του μοιράζονταν: δύο με κεφαλιά, δύο με σουτ. Τρία εκτός έδρας, ένα στο Τσίρειο. Συν δύο ασίστ, που δείχνουν ότι δεν ήταν μόνο εκτελεστής, αλλά και παίκτης συνεργασίας.
Παρά την καλή του παρουσία, την εργατικότητα, την προσφορά του σε διαφορετικές θέσεις και το ιστορικό του ρεκόρ ως πρώτος ξένος πρώτος σκόρερ του Απόλλωνα, η παραμονή του δεν κράτησε περισσότερο από μια αγωνιστική περίοδο.
Οι επαγγελματικές του υποχρεώσεις τον ανάγκασαν να αποχωρήσει στο τέλος της σεζόν, αφήνοντας πίσω του μια γλυκόπικρη ανάμνηση, μια υποσχόμενη προσθήκη που δεν πρόλαβε να εξελιχθεί σε μακροχρόνια ιστορία.
Ο Τεντ Στόρτει δεν ήταν από τους παίκτες που γεμίζουν τα πρωτοσέλιδα ή που ακολουθεί η λάμψη ενός μεγάλου ονόματος. Ήταν όμως ο πρώτος ξένος που έβαλε το όνομά του στην κορυφή των σκόρερ της ομάδας μας, αφήνοντας πίσω του έναν χρόνο που ίσως να ήταν μόνο η αρχή αν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές.
Ήταν ένας ξένος που ήρθε χωρίς τυμπανοκρουσίες, έδωσε ό,τι είχε και έφυγε διακριτικά, όπως ακριβώς ήρθε. Μα η προσφορά του δεν χάθηκε.
Ίσως γιατί ήταν από εκείνους τους ποδοσφαιριστές που δεν χρειάζεται να μείνουν χρόνια για να αφήσουν σημάδι. Φτάνει ο τρόπος που τίμησε μια φανέλα ξένη, που έγινε δική του για λίγο.
Κι αν σήμερα, τόσα χρόνια μετά, μνημονεύουμε ακόμη το όνομά του, είναι γιατί ο Τεντ ανήκει σε μια παλιά, όμορφη εποχή. Σε εκείνα τα χρόνια που κάθε άφιξη ξένων παικτών ήταν ένα στοίχημα, μια ιστορία που ξεκινούσε από μακριά και έβρισκε προσωρινή πατρίδα στη Λεμεσό.
Ο Τεντ ήρθε, έπαιξε, ίδρωσε, σκόραρε, έγραψε το όνομά του δίπλα στο «πρώτος ξένος πρώτος σκόρερ», και έπειτα χάθηκε μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Μα η μνήμη του παραμένει σαν μια φωτογραφία ελαφρώς ξεθωριασμένη, που όμως κρατά ακόμη ζεστασιά.
Γιατί η ιστορία του Απόλλωνα δεν είναι μόνο τα φανταχτερά ονόματα και οι τίτλοι. Είναι και οι μικρές, τρυφερές ιστορίες ανθρώπων που πέρασαν, άφησαν κάτι και έφυγαν. Κι ο Τεντ Στόρτει είναι μία από αυτές. Μια από εκείνες που, χωρίς να το ξέρουν, έγιναν κομμάτι της ιστορίας μιας ομάδας.
