Αν τον έβλεπες πρώτη φορά, ήσουν έτοιμος να τον ρωτήσεις ποιοι είναι οι υπόλοιποι της μπάντας του και σε ποιο φεστιβάλ παίζουν το Σαββατοκύριακο.
Με τα μακριά του μαλλιά, και με όνομα που ακουγόταν σαν τίτλος παλιού ρομαντικού μυθιστορήματος, ο Φεντερίκο Μαρτορέλ είναι αλήθεια ότι ήταν μια φιγούρα που θύμιζε περισσότερο αφίσα από το backstage ενός ροκ φεστιβάλ στο Μπουένος Άιρες παρά κεντρικό αμυντικό έτοιμο να καθαρίσει φάσεις στην καρδιά της άμυνας.
Ήρθε, πάτησε το χορτάρι στο πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι με τη Σιμπίρ εκτός έδρας, έδωσε ένα μικρό δείγμα της παρουσίας του, και πριν καλά-καλά μάθουμε πώς προφέρεται σωστά το επώνυμό του… έφυγε τόσο αθόρυβα και γρήγορα που ελάχιστοι πήραν χαμπάρι πότε έφτασε και πότε έφυγε.
Σήμερα, όταν κοιτάζουμε τη φωτογραφία του, δεν θυμόμαστε ούτε τάκλιν ούτε κεφαλιές. Θυμόμαστε το στυλ, τη ροκ αίσθηση και το όνομα που έμοιαζε βγαλμένο από σελίδες κλασικής λογοτεχνίας.
Ο Φεντερίκο Μαρτορέλ μπορεί να μην έγραψε ιστορία με την απόδοσή του, αλλά άφησε μια μικρή, χαριτωμένη πινελιά διαφορετικότητας στην κυανόλευκη ρετρό γκαλερί μια ιστορία που αφηγείσαι χαμογελώντας και αναρωτιέσαι: «Ήταν στ’ αλήθεια κεντρικός αμυντικός ή απλώς ένας περιπλανώμενος ροκκάς που χάθηκε καθ’ οδόν για την παγκόσμια τουρνέ των Rolling Stones;»😆
