«Ταξιδέψαμε στο Βέλγιο γνωρίζοντας ότι θα δίναμε και τα δύο παιχνίδια εκτός έδρας αφού ελέω οικονομικού, δεν μπορούσαμε εκείνα τα χρόνια να φιλοξενήσουμε την αντίπαλο ομάδα. Για εμάς όμως μέτραγε πάνω απ’ όλα η εμπειρία και φυσικά η συμμετοχή. Στην πρώτη αναμέτρηση, η απειρία και το άγχος δεν μας άφησε να παίξουμε την μπάλα που ξέραμε!
Το ημίχρονο μας βρήκε πίσω στο σκορ με 2-0, ενώ πριν καν συμπληρωθεί το πρώτο δεκάλεπτο της επανάληψης, βρεθήκαμε να χάνουμε με 5-0! Απ’ εκείνο το σημείο και μετέπειτα και εκμεταλλευόμενοι την χαλαρότητα των Βέλγων, αρχίσαμε να παίζουμε καλύτερα και να απειλούμε την αντίπαλη εστία» θυμάται ο μεγάλος Βασιλειάδης και συνεχίζει περιγράφοντας το γκολ, που πέτυχε: «Ήταν περίπου ένα δεκάλεπτο, πριν από το τέλος του αγώνα, όταν ο Πανίκος (Κρυστάλλης) μου έδωσε μια ωραία πάσα και εγώ περνώντας τον αντίπαλο αμυντικό κάτω από τα πόδια, βρέθηκα φάτσα με τον τερματοφύλακα όπου με δυνατό σουτ σημείωσα το γκολ της τιμής και της περηφάνιας μας.
Για μένα η μεγαλύτερη επιβράβευση ήταν τα συγχαρητήρια των συμπαικτών μου που το χάρηκαν ιδιαίτερα. Στο δεύτερο παιχνίδι και σαφώς πολύ πιο διαβασμένοι χάσαμε με το στενό 1-0 έχοντας μάλιστα πολύ καλή απόδοση καθόλη τη διάρκεια του αγώνα».
