Η 10η Ιουνίου θα μείνει για πάντα χαραγμένη στις μνήμες κάθε Απολλωνίστα. Όχι μόνο γιατί η ομάδα μας κατέκτησε το τέταρτο Κύπελλο στην ιστορία της, αλλά και γιατί εκείνο το βράδυ ήταν το κύκνειο άσμα ενός ποδοσφαιριστή που σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή. Ο Εβγένιο Πτακ, έπαιξε για τελευταία φορά με τα «κυανόλευκα».
Ήξερε ότι αυτός θα ήταν ο τελευταίος του αγώνας. Ο καλός του φίλος, ο «Σούγιο», τον είχε ήδη ενημερώσει: «Ο αντικαταστάτης σου είναι εδώ. Ο Μιλένκο Σπόλιαριτς θα είναι στις κερκίδες και θα παρακολουθήσει τον τελικό».
Αλλά για το «πουλί», αυτό δεν είχε σημασία. Ήθελε να κλείσει αυτό το κεφάλαιο της καριέρας του όπως του άξιζε. Με έναν τίτλο, με την ψυχή του δοσμένη για τον Θρύλο και για όλους όσους αγάπησαν το όνομά του.
Ο τελικός ήταν αγχωτικός. Ο Απόλλωνας έψαχνε το γκολ που θα τον οδηγούσε στην κατάκτηση του τροπαίου.
Στο 53ο λεπτό, ο Πίττας ανατράπηκε από τον Σάκη Αντρέου. Ο Πτακ ανέλαβε την εκτέλεση.
«Γύρισε και με κοίταξε στα μάτια», είχε πει αργότερα ο Σουάτ Πεσιρόβιτς. «Τότε κατάλαβα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να αστοχήσει». Ο Πτακ εκτέλεσε άψογα, στέλνοντας τη μπάλα στα δίχτυα και τον κόσμο του Απόλλωνα στα ουράνια. Ήταν το γκολ που έμελλε να κρίνει τον αγώνα και να χαρίσει το κύπελλο στον Απόλλωνα.
Ο Πτακ δεν ήταν απλώς ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Ήταν ένας ηγέτης, ένα σύμβολο έμπνευσης που το όνομά του έγινε συνώνυμο της πίστης, της αφοσίωσης και της αγάπης για τον Απόλλωνα. Και στο τελευταίο του παιχνίδι, φρόντισε να μας θυμίσει γιατί τον αγαπήσαμε τόσο πολύ.
Μετά το τέλος του αγώνα, δεν υπήρχε κανένα δάκρυ στεναχώριας. Υπήρχε μόνο περηφάνια. Ο Εβγένιο Πτακ αποχώρησε από τον αγωνιστικό χώρο με το κεφάλι ψηλά, γνωρίζοντας ότι άφησε πίσω του μια κληρονομιά που θα θυμόμαστε για πάντα.
Ο Πτακ δεν ήταν απλώς ένας ακόμα παίκτης. Ήταν κομμάτι της ψυχής του Απόλλωνα. Το όνομά του θα παραμείνει ανεξίτηλο στις καρδιές μας, όπως εκείνη τη νύχτα του Ιουνίου που αποχαιρέτησε τον Θρύλο, γράφοντας το τελευταίο κεφάλαιο της κυανόλευκης καριέρας του με τον καλύτερο τρόπο: ως πρωταθλητής, ως κυπελλούχος, ως ένας πραγματικός θρύλος.
Εβγένιο Πτακ σε ευχαριστούμε:
Για τα γκολ, το πάθος σου και τη δέσμευσή σου στην ομάδα μας. Είσαι και θα παραμείνεις ένας από τους πιο αγαπημένους παίκτες του Απόλλωνα.
Το όνομά σου θα ψιθυρίζεται από γενιά σε γενιά, και η φώτο σου του πανηγυρισμού με υψωμένα τα δυο χέρια μετά την εκτέλεση του πέναλτι εκείνη τη νύχτα θα είναι για πάντα κομμάτι της ιστορίας μας.
Κάθε φορά που θα κοιτάμε εκείνο το τρόπαιο, θα θυμόμαστε ότι ήταν ο δικός σου τελευταίος χορός. Ένας χορός γεμάτος δόξα, ψυχή και πάθος.
